Vooruit, toch maar een blog!
Blijf op de hoogte en volg Linde
23 Januari 2015 | Indonesië, Batavia
Lieve mensen aan de andere kant van de wereld,
Na me te hebben voorgenomen hier niet aan te beginnen, dan toch maar een blog om jullie af en toe eens te vertellen hoe ik het hier heb.
Precies 3 weken geleden vertrok ik vanuit Brussel op weg naar Jakarta, met een tussenstop in Dubai. Ik heb een prima vlucht gehad, maar helaas niet geslapen aangezien ik tussen 2 “forse” Aziaten in zat die vonden dat zij beduidend meer recht hadden op beenruimte en armsteunen dan ik. Ik heb nog geprobeerd om te winnen, maar dit was onbegonnen werk. In Jakarta aangekomen heb ik 1.5-2 uur op mijn bagage moeten wachten, maakt je wel extra blij als die dan tóch gewoon aangekomen blijkt te zijn;) Aangekomen bij het appartementencomplex werd ik helemaal vrolijk, ondanks heel wat slapeloze uren! Oase van rust, mooie en verzorgde kamer, zwembad, terras, mooie woonkamer, dakterras met een WOW-uitzicht en tegen mijn verwachtingen in, want ik dacht dat ik hier 8 weken alleen zou zitten, 6 Nederlandse buddies die hier ook coschappen lopen en wonen:)
Het was inmiddels al donker en avond maar ik dacht prima zelf even op zoek te kunnen gaan naar een supermarkt. Tot de poort van de residence was ik hier helemaal van overtuigd, maar ik was de poort nog niet uitgestapt of de indo(zwerver)s kwamen op me af en begonnen in het Bahasa vanalles tegen me aan te praten en nadat ik me afvroeg waar toch in godsnaam al dat vogelgepiep vandaan kwam en ik een blik op de grond wierp waar ik de ratten en muizen letterlijk voor mijn voeten weg zag schieten, wist ik ook dat gepiep hier niet van vogeltjes komt, maar van ratten. Ik ben de dichtstbijzijnde winkel binnengelopen, heb een fles water en instant noodles gekocht en ben zo snel mogelijk teruggelopen. OH MY GOD, hoe ga ik het hier in godsnaam 8 weken volhouden ging door mijn hoofd. Toch kon ik er alleen maar om lachen en besloot: oke, dit wordt een challenge! Na een nachtje slaap besloot ik de volgende ochtend, fris en fruitig, de wijk in daglicht te gaan verkennen, wat een opluchting!! Ik bleek eigenlijk gewoon in de villawijk, ‘t Gooi’ van Jakarta te wonen. Het is gewoon even wennen aan het straatbeeld, haha. Inmiddels ben ik helemaal gewend aan wegschietende muisjes en ratten, armoedige mensen die je aanspreken (ik spreek zelfs gewoon al vriendelijk terug) en vooral HEUL VEUL verkeer. Ik word hier btw aangesproken met: heehee Mister, en dan vaak een knipoog, of ze lopen achter je aan (alleen al om blond haar, echt bizar hoe ‘raar/bijzonder’ ze dat hier vinden). Kan je je voorstellen hoe ik de eerste keer dat ik dat hoorde keek? Ze kennen in hun taal geen verschil in geslacht, dus denken ze dat ze in het Engels ook maar gewoon Mister tegen iedereen kunnen zeggen. Tegenwoordig zeg ik tegen iedere kerel die heehee Mister zegt, in het Bahasa terug: goedemiddag mevrouw;)
De maandag na mijn aankomst ben ik meteen gestart met mijn coschap oogheelkunde, wat ook wel weer even wennen was. Engels is hier duidelijk nog een struikelblok, en laat Bahasa Indonesia nu net een struikelblok zijn voor mij. Communicatie is soms dus wel moeilijk, maar met wat extra moeite kom je er dan toch wel weer uit (al frustreert het soms wel..). De geneeskunde zelf is hier natuurlijk ook heel anders, mensen stappen véél later naar een arts met als belangrijkste reden: geld. De meerderheid van de mensen heeft geen zorgverzekering en dan is een bezoekje aan het ziekenhuis gewoon niet te betalen voor de armen. Dit houdt dus in dat zo ongeveer de helft van de patiënten die ik zie al minstens aan 1 oog blind is, heel sneu. Voor blinden zijn hier dan ook lang niet de faciliteiten die er in Nederland zijn, stel jezelf eens blind voor in een stad met zo ontzettend veel verkeer en chaos. Mentaliteit tijdens werk is hier ook niet te vergelijken met de Nederlandse mentaliteit. Tijdens het werk, waar patiënten naast zitten te wachten, zitten dokters en dokters in opleiding chill een beetje te whappen of half te slapen, no problemo. In het begin had ik echt de neiging om bij alles te zeggen: “dit kan toch niet op deze manier”; “in Nederland doen we dit zoveel anders”; “als je logisch nadenkt snapt toch iedereen dat..”, maar al snel had ik in de gaten dat je dat maar beter niet kan doen, want het heeft helemaal GEEN zin. Je kunt natuurlijk wel proberen om inbreng te hebben, maar echt veranderen kan je het toch niet. Wat verder ook een groot (en zeer welkom) verschil is met coschappen in Nederland is dat je hier om 8 of 9 uur in de ochtend begint en tussen 12 en 2 weer naar buiten loopt. Ik moet eerlijk toegeven, dat kan me wel bevallen. Zeker wanneer er thuis een zwembad met ligbedjes of een lekker dakterras op je wacht:D
Verder, Jakarta zelf. Jakarta is niet echt de place to be, dat had ik wel al gehoord en verwacht. Toch zijn er wat leuke koffietentjes, restaurantjes en vooral heel veel malls waar je kunt chillen, shoppen, eten en drinken. Buiten dat is er niet echt heel veel te doen, chille parken etc kennen ze hier helaas niet echt, dus ik ben heel blij met mijn woonplek. Eten is hier rijst/mie met kip en over het algemeen spotgoedkoop. Ik miste al snel de groenten dus heb ik de “1x per week tomatensoep bomvol met groenten” ingevoerd en we koken ook wel af en toe met zijn allen in de residence. Als je meer dan 4 euro ofzo (hier veel geld) voor uiteten uitgeeft krijg je het echte lekkere Indonesische eten, dat gebeurt dus ook regelmatig, jummie. Uitgaan is hier prima mogelijk, barretjes en clubs. Bintang (het Indonesische Heineken), staat daarnaast ofcourse altijd koud in de koelkast op Jalan Surabaya 16. Piwies, naar een vervanging voor shakers ben ik nog steeds opzoek, de “foute hits” spots weet ik wel al te vinden;)
In de weekenden heb ik leuke trips door Java gepland en ik ben van plan mijn reis af te sluiten op Bali, goed vooruitzicht lijkt me zo!
Oke, dit loopt uit de hand. Genoeg tijd gestoken in achter mijn laptop zitten in overigens een heel leuk en vooral lekker koffietentje (nr. 4 van de 5000 in Jakarta volgens tripadvisor), met bijkomend voordeel dat het onze buren zijn;)
DUS (privé boodschap voor mama en oma): no worries about me:) Ik vermaak me hier pri-ma onder het schijnende zonnetje (afgewisseld met zo nu en dan een regenbuitje, maar valt tot nu toe 100% mee)! T
Tot snel allemaal, liefs uit INDONESIA <3
Na me te hebben voorgenomen hier niet aan te beginnen, dan toch maar een blog om jullie af en toe eens te vertellen hoe ik het hier heb.
Precies 3 weken geleden vertrok ik vanuit Brussel op weg naar Jakarta, met een tussenstop in Dubai. Ik heb een prima vlucht gehad, maar helaas niet geslapen aangezien ik tussen 2 “forse” Aziaten in zat die vonden dat zij beduidend meer recht hadden op beenruimte en armsteunen dan ik. Ik heb nog geprobeerd om te winnen, maar dit was onbegonnen werk. In Jakarta aangekomen heb ik 1.5-2 uur op mijn bagage moeten wachten, maakt je wel extra blij als die dan tóch gewoon aangekomen blijkt te zijn;) Aangekomen bij het appartementencomplex werd ik helemaal vrolijk, ondanks heel wat slapeloze uren! Oase van rust, mooie en verzorgde kamer, zwembad, terras, mooie woonkamer, dakterras met een WOW-uitzicht en tegen mijn verwachtingen in, want ik dacht dat ik hier 8 weken alleen zou zitten, 6 Nederlandse buddies die hier ook coschappen lopen en wonen:)
Het was inmiddels al donker en avond maar ik dacht prima zelf even op zoek te kunnen gaan naar een supermarkt. Tot de poort van de residence was ik hier helemaal van overtuigd, maar ik was de poort nog niet uitgestapt of de indo(zwerver)s kwamen op me af en begonnen in het Bahasa vanalles tegen me aan te praten en nadat ik me afvroeg waar toch in godsnaam al dat vogelgepiep vandaan kwam en ik een blik op de grond wierp waar ik de ratten en muizen letterlijk voor mijn voeten weg zag schieten, wist ik ook dat gepiep hier niet van vogeltjes komt, maar van ratten. Ik ben de dichtstbijzijnde winkel binnengelopen, heb een fles water en instant noodles gekocht en ben zo snel mogelijk teruggelopen. OH MY GOD, hoe ga ik het hier in godsnaam 8 weken volhouden ging door mijn hoofd. Toch kon ik er alleen maar om lachen en besloot: oke, dit wordt een challenge! Na een nachtje slaap besloot ik de volgende ochtend, fris en fruitig, de wijk in daglicht te gaan verkennen, wat een opluchting!! Ik bleek eigenlijk gewoon in de villawijk, ‘t Gooi’ van Jakarta te wonen. Het is gewoon even wennen aan het straatbeeld, haha. Inmiddels ben ik helemaal gewend aan wegschietende muisjes en ratten, armoedige mensen die je aanspreken (ik spreek zelfs gewoon al vriendelijk terug) en vooral HEUL VEUL verkeer. Ik word hier btw aangesproken met: heehee Mister, en dan vaak een knipoog, of ze lopen achter je aan (alleen al om blond haar, echt bizar hoe ‘raar/bijzonder’ ze dat hier vinden). Kan je je voorstellen hoe ik de eerste keer dat ik dat hoorde keek? Ze kennen in hun taal geen verschil in geslacht, dus denken ze dat ze in het Engels ook maar gewoon Mister tegen iedereen kunnen zeggen. Tegenwoordig zeg ik tegen iedere kerel die heehee Mister zegt, in het Bahasa terug: goedemiddag mevrouw;)
De maandag na mijn aankomst ben ik meteen gestart met mijn coschap oogheelkunde, wat ook wel weer even wennen was. Engels is hier duidelijk nog een struikelblok, en laat Bahasa Indonesia nu net een struikelblok zijn voor mij. Communicatie is soms dus wel moeilijk, maar met wat extra moeite kom je er dan toch wel weer uit (al frustreert het soms wel..). De geneeskunde zelf is hier natuurlijk ook heel anders, mensen stappen véél later naar een arts met als belangrijkste reden: geld. De meerderheid van de mensen heeft geen zorgverzekering en dan is een bezoekje aan het ziekenhuis gewoon niet te betalen voor de armen. Dit houdt dus in dat zo ongeveer de helft van de patiënten die ik zie al minstens aan 1 oog blind is, heel sneu. Voor blinden zijn hier dan ook lang niet de faciliteiten die er in Nederland zijn, stel jezelf eens blind voor in een stad met zo ontzettend veel verkeer en chaos. Mentaliteit tijdens werk is hier ook niet te vergelijken met de Nederlandse mentaliteit. Tijdens het werk, waar patiënten naast zitten te wachten, zitten dokters en dokters in opleiding chill een beetje te whappen of half te slapen, no problemo. In het begin had ik echt de neiging om bij alles te zeggen: “dit kan toch niet op deze manier”; “in Nederland doen we dit zoveel anders”; “als je logisch nadenkt snapt toch iedereen dat..”, maar al snel had ik in de gaten dat je dat maar beter niet kan doen, want het heeft helemaal GEEN zin. Je kunt natuurlijk wel proberen om inbreng te hebben, maar echt veranderen kan je het toch niet. Wat verder ook een groot (en zeer welkom) verschil is met coschappen in Nederland is dat je hier om 8 of 9 uur in de ochtend begint en tussen 12 en 2 weer naar buiten loopt. Ik moet eerlijk toegeven, dat kan me wel bevallen. Zeker wanneer er thuis een zwembad met ligbedjes of een lekker dakterras op je wacht:D
Verder, Jakarta zelf. Jakarta is niet echt de place to be, dat had ik wel al gehoord en verwacht. Toch zijn er wat leuke koffietentjes, restaurantjes en vooral heel veel malls waar je kunt chillen, shoppen, eten en drinken. Buiten dat is er niet echt heel veel te doen, chille parken etc kennen ze hier helaas niet echt, dus ik ben heel blij met mijn woonplek. Eten is hier rijst/mie met kip en over het algemeen spotgoedkoop. Ik miste al snel de groenten dus heb ik de “1x per week tomatensoep bomvol met groenten” ingevoerd en we koken ook wel af en toe met zijn allen in de residence. Als je meer dan 4 euro ofzo (hier veel geld) voor uiteten uitgeeft krijg je het echte lekkere Indonesische eten, dat gebeurt dus ook regelmatig, jummie. Uitgaan is hier prima mogelijk, barretjes en clubs. Bintang (het Indonesische Heineken), staat daarnaast ofcourse altijd koud in de koelkast op Jalan Surabaya 16. Piwies, naar een vervanging voor shakers ben ik nog steeds opzoek, de “foute hits” spots weet ik wel al te vinden;)
In de weekenden heb ik leuke trips door Java gepland en ik ben van plan mijn reis af te sluiten op Bali, goed vooruitzicht lijkt me zo!
Oke, dit loopt uit de hand. Genoeg tijd gestoken in achter mijn laptop zitten in overigens een heel leuk en vooral lekker koffietentje (nr. 4 van de 5000 in Jakarta volgens tripadvisor), met bijkomend voordeel dat het onze buren zijn;)
DUS (privé boodschap voor mama en oma): no worries about me:) Ik vermaak me hier pri-ma onder het schijnende zonnetje (afgewisseld met zo nu en dan een regenbuitje, maar valt tot nu toe 100% mee)! T
Tot snel allemaal, liefs uit INDONESIA <3
-
23 Januari 2015 - 11:33
Danielle:
Hey Linde, wat ontzettend leuk om dit te lezen en goed te horen dat het je bevalt daar. Zal idd wel even wennen zijn geweest, maar zo heeft elk land z'n eigen Charm toch?
Nog heel veel succes daar en wie weet zien we elkaar nog aan deze kant van de wereld.
Groetjes Danielle -
23 Januari 2015 - 12:07
Marjan:
Lieve Linde!!
Fijn dat je tóch hebt besloten om een blog te schrijven! Ik zou straks op de terugweg gewoon écht die armleuningen claimen want jij bent sws sterker. Heel veel succes met alles en vooral met het genieten van de stad en het lekkere weertje.
Liefs MJ -
23 Januari 2015 - 15:28
Hans:
Hari Sayang,
membuatnya hanya beberapa minggu yang menyenangkan dan pendidikan. Untungnya saya hanya enam minggu menunggu untuk memukul Anda dalam pelukanku lagi. Aku hanya mencintaimu. Big ciuman, Dad. -
23 Januari 2015 - 15:47
Hans:
Leeve sjat,
Bij nader inzien blijkt de vertaalsite van Google, in bovenstaand berichtje, mij niet goed begrepen te hebben.
Ik bedoelde:
maak er nog een leuke en leerzame tijd van. Gelukkig hoef ik nog maar 6 weekjes te wachten om je weer in mijn armen te mogen slaan. Let goed op jezelf. Ik hou veel van jou. Dikke kus, pap. -
23 Januari 2015 - 21:13
Mama:
Sjat, slurp 't op, geniet er van, stop 't in je pocket, pas goed op jezelf en kom 4 maart gezond terug! hvvvvvd x -
06 Februari 2015 - 08:33
Diana:
Prachtig om te lezen en heel bijzonder dat je dit allemaal mee mag maken
Maak er nog een hele mooie tijd van groetjes vanuit Oosterhout -
06 Februari 2015 - 10:56
Nicole:
Wat geweldig leeve sjat,been zoe ontzettend trots op diech,
Ameseer diech,(en dau kuump ut),doeg veurzichtig,en verheug miech noe al op miert dat iech diech wir unne dikke knoevel kin geivve.haw vaan diech.
XXX Col.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
